Worden we geblokkeerd / beïnvloed door trauma's uit vorige levens of dit leven?

Auteur: Cameron Day – psycholoog

Bij het doen van diepgaand één-op-één sessiewerk in het verleden, evenals het doen van doorbraakoproepen voor mijn 8-weekse transformatieprogramma, is een ding dat ik bij veel mensen zie, een gehechtheid aan het idee dat de problemen die iemand vasthouden voornamelijk geworteld zijn in vorige levens, terwijl in werkelijkheid de problemen (bijna) allemaal terug te voeren zijn op wonden uit de kindertijd in dit leven, die ik Onzichtbare Trauma's noem.

Wat maakt dat iemand liever in een ander leven naar oorzaken zoekt dan in dit leven?
Het meest voor de hand liggende antwoord is dat het New (c)Age wemelt van de lezers uit vorige levens die het verhaal bepleiten dat het diepste werk van een persoon ligt in het oplossen van problemen die in vorige levens zijn gevormd. Ik heb echter het gevoel dat de diepere psychologische wortels van dit idee voortkomen uit ouders die hun kinderen indoctrineren om te geloven dat ze betere ouders waren dan ze in werkelijkheid waren.

Ouders die in ontkenning en disfunctie leven, zullen hun kinderen herhaaldelijk vertellen dat "alles in orde is" en dat er iets mis is met hen (het kind) als ze boos of gekwetst zijn over beledigend of verwaarlozend gedrag van de volwassenen in hun leven. Deze kinderen groeien op tot volwassenen die echt geloven dat hun problemen uit hun kindertijd hun eigen schuld waren, dat ze niets traumatisch hebben meegemaakt, of dat er misschien een traumatische gebeurtenis is gebeurd waarvan ze het gevoel hebben dat ze die "achter zich moeten laten" en waar ze niet over moeten praten om een goede reputatie bij hun ouders te behouden.

Met de overtuiging dat hun opvoeding in dit leven 'prima' of 'niet zo slecht' was, zelfs als dat niet echt waar is, mist een persoon het vermogen om zich te verdiepen in de wortels van hun levensuitdagingen uit de kindertijd. Terwijl ze op zoek zijn naar antwoorden op hun schijnbaar onverklaarbare problemen, kunnen vorige levens vaak het antwoord lijken.

Ik heb echter waargenomen dat 80-90% van de mensen die angst, zorgen, depressie of een laag zelfbeeld voelen, in hun jeugd invaliditeit, verwaarlozing en andere vormen van emotioneel misbruik van een of beide ouders hebben ervaren. Deze emotionele mishandeling kan variëren van subtiel tot ernstig en nog steeds lijken alsof iemand een 'normale jeugd' heeft gehad.

Vanwege de aard van psychologische projectie is het helaas heel normaal dat kinderen subtiel (of ernstig) emotioneel misbruik door hun ouders ervaren, maar als volwassene kan het vaak erg moeilijk, zelfs pijnlijk zijn voor een persoon om aan zichzelf toe te geven dat hun eigen moeder of vader hen onbewust (of bewust) heeft ondermijnd toen ze kinderen waren.

Er zijn diepe niveaus van onderzoek en vragen voor nodig, wat ik doe tijdens doorbraakgesprekken, om een persoon de punten te laten verbinden over hoe hun huidige situatie in het leven werd ingeprent en gevormd in hun vormende kinderjaren, voordat ze oud genoeg waren om de motivaties van hun ouders in twijfel te trekken, voordat ze konden zien dat het gedrag van hun ouders werd gedreven door hun eigen niet-genezen trauma's en onbewuste gedragspatronen.

Bron en meer info: https://herstelderepubliek.wordpress.com/2024/03/17/wat-maakt-dat-iemand-liever-in-een-vorig-leven-naar-oorzaken-zoekt-dan-in-dit-leven/

ONZE NIEUWSBERICHTEN